تنهاترین مرد جهان
ولادت در خانه خدا؛ شهادت هم در خانه خدا.
یعنی علی از آنِ خدا بود و به سوی خدا شتافت
یعنی حضور بی پرده پروردگار، هنگام ولادت
و شهادت علی یعنی اظهار شوق آفریدگار
نسبت به عاشق خویش، علی بن ابیطالب علیه السلام .
چه معنی دار بود نیمه شب های علی علیه السلام
آنگاه که دردمندانه با آوای جانسوزش
نخل های خاموش را گواه غربت و تنهایی خویش میگرفت.
بیست و چند سال، خار در چشم و استخوان در گلو
غم نامه خویش را تنها به چاه گفته و بیست و چند سال
خون رنگ تر از شهادت، کتاب عمر خویش را ورق زده بود.
«روزگار، با خون علی و فرزندش رنگ گرفته است
و فجر و شفق؛ و همین سان است تا روز قیامت».
آه ای تنهاترین مرد جهان!
نمیدانم چه سرّی است در روزگاران که زمین
حضور طولانی تو را بر نمی تابد!
«زمین به دوش خود اَلوند و بیستون دارد
غبار ماست که بر دوش او گران آمد»
سید محمود طاهری